Calistigimiz yerler bir sure sonra evimiz gibi geliyor. Hele benim gibi aliskanliklariyla yasayan insanlar icin hayat bagliliklarla dolup tasiyor. Masanin her zaman oturdugum sandalyesinde oturmak istiyorum, yazarini begendigim bir kitabi okuduktan sonra ayni yazarin diger kitaplarini da okumak istiyorum, sevdigim insanlari her gun yanimda gormek istiyorum olmadi telefonla konusmak istiyorum, bir diziye basladiysam ve alistiysam dizi istedigim gibi gitmese bile izlemeye devam ediyorum, her gun kumbarama bozuk para atiyorum, yazmaya basladim mi duramiyorum her gun yazmak istiyorum... bu liste boyle uzar gider..Buradan nereye gelecegim?
Is degisikligi yapali 5-6 ay gibi bir zaman oldu. Ilk baslarda cok zorlaniyordum, sanki yillardir birlikte oldugum sevgilimden ayrilmisim gibi bosluga dustum, garipsedim, hatta ruyalarimda gormeye basladim :) Zaman herseye caredir derler; zamanla orayi daha az ozler, daha az dusunur oldum. Bu duruma alismaya basladim. Eski sevgilinin artik hayatimizda olmadigini surekli telefona bakmayi birakip artik ondan telefon gelmesini beklemekten vazgectigimiz zaman anlariz. Ben de bugun gibi uzun zamandir web sitesine bakmadigimi fark ettim. Belki de bakmayali haftalar gecti, bilemiyorum. Ama bakmaktan vazgectigime gore hayatimin kilometre taslarindan birini diktigim "eski sirketimin" artik geride kalmis oldugunu fark ediyorum.
Bir cok seyin geride kaldigini kabul ederek yoluma devam ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder