Yapım : 2007, İtalya
Tür : Dram
Yönetmen : Ferzan Özpetek
Senaryo : Ferzan Özpetek, Gianni Romoli
Oyuncular : Stefano Accorsi, Margherita Buy, Serra Yılmaz, Pierfrancesko Favino
Müzik : Giovanni Pellini
Dağıtım : Warner Bros
Süre : 1 saat, 50 dk.
2007 senesi İstanbul Film Festivali'nin açılış filmiydi. Ezgiyle biletleri alırken ne kadar Ferzan Özpetek'i başarılı bulup filmlerini çoook beğenerek izlesek de bu filme bilet almadık. Hatta bakmadık bile. Daha farklı bir zamanda izlemek üzere filmi ayırdık. Ama biliyorsunuz sonra biz de Ezgi'yle ayrıldık; uzaklara düştük ve birlikte izleme fırsatımız olmadı. Bu değişiklikten asla hoşlanmayan ve söz konusu durumlarda muslukları hemencik açabilen biri olarak filmi Ezgi'siz izlemek zorunda kaldım.
Film çok etkileyici, çok başarılı, çok yaratıcı ya da çok bir şey değil.. Orta yaşlı denebilecek yaştaki bir grup insanın ortak paylaşımlarından bahsediliyor. Ferzan Özpetek filmde sevginin, bağlılığın, aldatmanın ve Almadovar gibi alışkanlık ettiği eşcinselliğin ve temelde insan ilişkilerinin altını çiziyor. Yine büyük yemek masası başında toplanmış insanlar, yine güzel müzikler ve fotoğraf vari sahneler var. Bunlarla birlikte tüm duyguları insan ruhunda buluşturmuş ki bu konuda başarılı.
Herşey bir yana filmin benim hafızama kazanmış kilit kelimesi "DAİMA". En son sahnedeki kapanış konuşmasında anlatıcı "keşke herşey olduğu gibi kalsa, hiç bir şey değişmese, hep aynı düzenle hayatımıza devam edebilsek" vurgusunu yapıyor. Benim gibi değişikliklerden hoşlanmayan hatta ani değişimlere tepkiyle yaklaşan birinin mutlaka bu filmde kendinden bir şeyler bulacağını düşünüyorum.
Film çok etkileyici, çok başarılı, çok yaratıcı ya da çok bir şey değil.. Orta yaşlı denebilecek yaştaki bir grup insanın ortak paylaşımlarından bahsediliyor. Ferzan Özpetek filmde sevginin, bağlılığın, aldatmanın ve Almadovar gibi alışkanlık ettiği eşcinselliğin ve temelde insan ilişkilerinin altını çiziyor. Yine büyük yemek masası başında toplanmış insanlar, yine güzel müzikler ve fotoğraf vari sahneler var. Bunlarla birlikte tüm duyguları insan ruhunda buluşturmuş ki bu konuda başarılı.
Herşey bir yana filmin benim hafızama kazanmış kilit kelimesi "DAİMA". En son sahnedeki kapanış konuşmasında anlatıcı "keşke herşey olduğu gibi kalsa, hiç bir şey değişmese, hep aynı düzenle hayatımıza devam edebilsek" vurgusunu yapıyor. Benim gibi değişikliklerden hoşlanmayan hatta ani değişimlere tepkiyle yaklaşan birinin mutlaka bu filmde kendinden bir şeyler bulacağını düşünüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder